უცებ წვიმა წამოვიდა .. გამიკვირდა ასეთ კარგი ამინდი იყო და რა ეტაკა ?!! აივნიდან ნატა გამოვდია და გაოცებულმა დაგვიწყო საუბარი
– დემეტრე შვილო ამოდით სახლში
– კააიი
– არა მე არ მინდა სახლში წავალ !
– ნია შვილო როგორი წვიმა არ გაცივდე ამოდი და როცა გადაიღებს წახვალ დემეტრე იცოდე გაკვეთილს თუ ჩამიშლი სახლიდან გაგაგდებ !!
– კაი ნატა :დდ
– კი მაგრამ
– არავითარი მაგრამ ამოდი შვილო
ნია
ო რა რა დავაშავე :@!! ჩემს ბედს რა ვუთხარი .... ნია თავისთვის ბუზღუნებდა და თან სადარბაზოშ შევიდა 5 სართულამდე ჩუმად ავიდნენ და სახლში შევიდნენ ასე გავიდა ერთი საათი, წვიმამ არა და არ გადაიღო, მერე ოდნავ შენელდა... გოგონა ადგილს ვერ პოულობდა, დემეტრე ხმას არ იღებდა, ნატა მის გვრდით იჯდა და ტელევიზორს უყურება... ეს უხერხული სიცუმე ისევ დემეტრემ დაარღვია, სავარძლიდან ადგა და კარისკენ წავიდა.
-სად მიდიხარ შვილო?
დემეტრეს ხმა არ გაუცია, ქალი გადაირია და შვილს გაყვა.. ნიაც გრკვა ღრმა ფიქრებიდან და ყურადღება მათ მიაპყრო.
რა გჭირს ბიჭო?
დიტომ ფურცელი და კალამი აიღო...
,,არსად არ მივდივარ, შენ არ თქვი ხმა არ ამოიღოო?"
შვილმა ფურცელი დედას აჩვენა და ფართოდ გაუცინა.
-სუფთა მასხარა ხარ დედი, რა გიყო?
-კარგი ჰო, სიგარეტი მინდა...
-უსირცხვილო ხარ... ჩემიც კი აღარ გერიდება.
-დედა შენი რომ არ მერიდებოდეს გარეთ არც გავიდოდი.
ნტა გაჩუმდა და მისაღებში დაბრუნდა. ნია უკვე წასასვლელად ემზადებოდა
-სად მიდიხარ გოგო?
-წავალ თორემ დამარამდება, ისე ძალიან აღარ წვიმს... იქნებ ქოლგა მათხოვოთ და მომავალ გაკვეთილზე დაგიბრუნებთ...
-რადგან არ იშლი, მაშინ მოგიძებნი.
დემეტრემ მათი დიალოგი მოისმინა, ქოლგას ხელი დაავლო და კარი გაიხურა. უნდოდა ნია კიდევ დაეკავებინა ქოლგა გადამალა და სიგარეტს მოუკიდა. მალე ნატამ გაიხედა გარეთ.-დემეტრე!
-ხო დედა.
-ხომ არ იცი ჩემი ქოლგა სად არის?
-შენი ქოლგა მე რაში მჭირდებოდა? ბიჭმა ისეთი სახე მიირო, თითქოს რარაც არაამქვეყნიურ სისულელეს ეუბნებოდნენ.
-ვერ ვხვდები სად უნდა გამქრალიყო, საკიდზე ეკიდა.
-რად გინდა ქალო ქოლგა, ამ თავსხმა წვიმაში სად მიდიხარ?
-ნიას უნდა , ვეღარ ვაჩერებ.
-როგორც იქნა მიხვდა ქალბატონი, რომ უნდა წავიდეს?
-ნია მათთან ახლოს იდგა ამიტომ ყველაფერიგო. მმიუხედავად იმისა, რომ იცოდა დემეტრე ამას მის გასაბრაზებლად აკეთებდა, მაინც გულზე მოხვდა ეს სიტყვები. თვალები აუწყლიანდა, ცოტაც და იტირებდა. ჩანთას ხელი დაავლო და კარისკენ წავიდა.
-შვილო ვერ ვიპოვე ქოლგა, დარჩი სანამ გადაირებს.
-არა წავალ, ტავი შეგაწყინეტ უკვე.
დემეტრემ მიზანს მიაღწია, ნუცას ნრვები მოუშალა, ტან თვითონაც არ გამოსულა დამნაშავე... სახეზე კმაყოფილი ღიმილი გამოესახა... რა იცოდა, რომ ნია მართლადააპირა წასვლა. ნატამაც გააჩერა. გაასვლელში დემეტრე გაეჩხირა.
-სად მიდიხარ?
-სახლში.
-დემეტრე მოგკლავ იცოდე... ნატა ძალიან გაბრაზა შვილის უტიფრობამ.
-ნატაა შედი სახლში.
-გაგიჟდი? ბავშვს მარტო ხომ არ დავტოვებ?
-ნუ გეშინია არ შევჭამ. შვილმა დედას გადაუჩურჩულა, რომ არსადაც არ გაუშვებდა. ნატას მისი დიდი იმედი არ ჰქონდა, მაგრამ სხვა გზა მაინც არ ჰქონდა. იცოდა, რომ ნია განაწყენებული იყო, ამიტომ ისევ დემეტრეს უნდა გამოესწორებინა ეს შეცდომა, ამიტომ სახლში შევიდა.
ნიამმ გარეთ გასვლა სცადა, ეგონა დემეტრე შეაკავებდა, მაგრამ შეცდა, ბიჭი კართან დადგა.
-ბოლო შანსს გაძლევ, ან შემოხვალ, ან არა და კარგად იყავი.
-კარგად. მიუხედავად მისი ნაზი ხასიათისა, ნნიაა მაინც კიუტი იყო... ვერ იტანდა თავის დამცირებას, ერჩივნა მომკვდარიყო.
-რადგან ასეა... დემეტრემ კარი დახურა, ნია კი კიბეებს ჩაუყვა. ერთი სართულიც არ ჰქონდა ჩავლილი, რომ დემეტრე დაეწია, მკლავშ ხელი ჩაავლო და ზემოთ ,,აათრია" ნიამ აზრზე მოსვლაც ვერ მოასწრო, ისე აღმოჩნდა მისი ბინის კართან.
-რა გინდა?
-გაცივდები!
-როდიდან ზრუნავ ჩემზე? ბიჭი მისმა კითხვამ შეაკრთო, მართლაც არ იცოდა ასე რატომ ხდებოდა, თუმცა საჭირო პასუხი მალევე მოიფიქრა.
-არ მინდა შენი გაცივებით გული დამიმძიმდე.
-ვაა, შენ გულიც გაქვს? მე მეგონა მაგ ორგანოს არსებობის შესახებაც კი არ იცოდი რამე.
-დროზე სახლში შედი, იცოდე არ გამაბრაზო, ვერ ვიტან როცა ქალთან თავს ვკარგავ... ძალიან გთხოვ ნუ მაიძულებ დედაჩემტან ცუდი ბიჭი გამოვჩნდე.
ნიას შეეშინდა და უხმოდ შევიდა სახლში, წვიმა არა და არ იღებდა, ნიას ერთი სული ჰქონდა როდის წავიდოდა სახლში, ვერასდროს იტანდა იძულებას, ახლა მხოლოდ ტირილი უნოდდა, მაგრამ რას იზამდა? იმ მტარვალთან ხომ არ აქვითინდებოდა?! ამჯობინა წყნარად აეტანა ეს უსიამოვნო ფაქტი. დემეტრე ის იქცეოდა, ვითომც არაფერიო, თათიამ ნუცას ორჯერ დაურეკა, ეუბნებოდა ტაქსით გამოგაკიტხავო, მაგრამ ნატამ გადააფიქრებინა.
– ეს რა ამინდია წვიმს წვიმს და არ იღებს დემეტრე შვილო გადართე საინფორმაციოზე
– მოიცა ქალო ფილმს ვუყურებ
– არ გაინტერესებს რა ხდება ქვეყანაში?
– ფანჯარაშ გაიხედე და ნახავ
ნატა გაბრაზდა ადგა და სამზარეულოშ დაიწყო ფუსფუსი .. ოთახში კი მარტო ეს ორი დარჩნენ .. ნია ფიქრობდა თუ რატომ იქცეოდა ასე დემეტრე მაგრამ ის ხომ დემეტრეა მისგან რას გაიგებ .. უცებ დემეტრეს გახეედა და 5 წუთი დაშტერებული უყურა დიტომ შენიშნა ეს გაეცინადა გახედა
– რაიყო რას ჩამაშტერდი ?
– სულაც არა !!
– კიკი მიყურებდი :დ
– არაა !!
– კიკი :დდ მითხარი რატომ მიყურებდი ?
– შენთან ლაპარაკს აზრი აქვს ?
– აჰამ :დ გამირბიხარ დდ აღარებ რომ მიყურებდი ხო ?
– არა !!
– აბა ?
– არ ვაპირებ იდიოტებთან დროის დახარჯვას ))!!
– არა პატარავ არ გიხდება ეგრე ლაპარაკი ))
– შენ კი მოქცევა ))
– ეგჰ როგორ ?
– როგორ და ჩრელად !! ყველას აშინებ !
– ანუ ჩემი გეშინია ?:დდ
– აუ :@ გადი რა
ნატა სამზარეულოდან გამოვიდა
– ნია შვილო თუ ასე ძაან გეჩქარება უკვე გადაიღო და შეგიძია სახლშ წახვიდე ჩანთას ხელი დაავლო და კარისკენ წავიდა
– ნია ეგრე როგორ მიდიხარ? დიტო ადექი შენი მოსაცმელი მოუტანე გაცივდება
– არა გამიფუჭებს !!
– ნუ იქცევი ქალივით
– კაიი ხო :დ
დიტო გაიკრიჭა ოთახში შევიდა და მოსაცმელი მოუტანა ნიამ ჩაიცვა დიტომ აათვალიერ ჩაათვალიოერა და თქვა
– არა მე უფრო მიხდება
ნიამ თავის თავს შეხედა .. როგორც პოლისჯოხს ჩამოაცვა რამე დიდი საწმენდი ისე იყო ზუსტად .. შემოსაცმელი ზედმეტად დიდი ჰქონდა მაგრამ ეს ვის ანაღვლებდა რაც მთავარია სახლში წასულიყო !
Dark ▲
:D 
isa nia ar jobia? 
სტუმარი, მოხარულები ვართ რომ გვესტუმრეთ.
40
60
0
